Ons beloningssysteem
Bij herhaaldelijke blootstelling van een prikkel met een positief effect raken we geconditioneerd waardoor het leerproces optreedt en het gedrag een gewoonte wordt. Zonder dat we het in de gaten hebben kunnen we afhankelijk worden van deze prikkel. We hebben een natuurlijke drang om te vluchten uit gevaarlijke, moeilijke, vervelende of emotionele situaties en doen er daarom van alles aan om de gewoonte in stand te houden. Omdat de prikkels die ons hierbij helpen ons afleiden van de situatie waarin we niet willen zijn, worden ze als positief gezien. Waarschijnlijk halen deze prikkels ons niet uit de ongewenste situatie, maar halen ze alleen tijdelijk onze gedachten er vanaf. Dit kan een situatie draaglijk maken, gezellig, spannend of verdovend.
We zijn allemaal verslaafd
Het mesolimbisch circuit wordt in onze hersenen aangestuurd en maakt gebruik van dopamine. Dit circuit is verantwoordelijk voor gedrag dat wordt bepaald door beloning en straf. Een onderdeel van dit circuit is het limbisch systeem welke is betrokken bij onze emoties en motivatie. Dopamine is ook betrokken bij het ervaren van genot en blijdschap en nodig om o.a. adrenaline aan te kunnen maken. Adrenaline is verantwoordelijk voor ons overlevingsgedrag, zoals vluchten, vechten en jagen.
Dus: dopamine is het stofje dat voor een groot deel verantwoordelijk is voor ons gedrag. En conditionering zorgt ervoor dat we vaak niet in de gaten hebben dat we ons bepaald gedrag hebben aangeleerd in onze kindertijd. Het is de vraag voor hoeverre ons gedrag nog van toepassing is op de huidige situatie.
Perfectionisme ontstaat meestal in je kindertijd
Als we als kind niet het perfecte resultaat creëren in de ogen van de mensen die belangrijk voor ons zijn, halen we het in ons hoofd dat we niet goed genoeg ons best hebben gedaan en we anderen (en onszelf) teleurstellen. Kritische ouders, broers, zussen, vrienden of leraren kunnen je het gevoel geven niet goed genoeg te zijn. Het kan zijn dat je wil vluchten uit deze situatie door prikkels op te zoeken die jou hiervan afleiden. Of er is een grote kans dat je er een gewoonte van maakt om erg je best te gaan doen, zodat je aan de verwachtingen voldoet en geaccepteerd wordt. Beiden logisch, je probeert immers te overleven.
Perfectionisme bestaat niet
Ook al is de situatie uit je kindertijd niet meer aan de orde, de verwachting die je van jezelf hebt, is er nog steeds. Hoewel niemand meer kritiek op je heeft, je bent nog steeds kritisch naar jezelf toe en een grote kans dat je dat ook bent naar anderen. Accepteer jij het van anderen als ze fouten maken?
Mensen die van jou verwachten dat je perfect bent, doen dat omdat ze dat ook van zichzelf verwachten. Misschien herken je dit bij bepaalde mensen om je heen?
Het gekke en tevens het mooie is dat perfectie een illusie is, want het kan altijd beter en niets is dus perfect.
We kunnen niet perfect zijn, want dat bestaat niet. We hoeven alleen maar onszelf te zijn: vrij van dwangmatige gedachten, die voorkomen dat we genieten en blij zijn met het resultaat dat we creëren. Kortom, genieten van het proces zonder ons druk te maken om het resultaat. Vanaf nu kunnen we trots zijn op onszelf en wat we hebben bereikt!
Recente reacties